وقتی که خیلی کوچیک بودم یادمه بچه ها دوست داشتن همدیگه رو با لقب صدا کنند، داخل محلمون شخصی همیشه بود که سنش از بقیه بچه ها بیشتر بود و خب اسم من محمد بود ولی تعداد محمد ها همیشه زیاده و اون شخص وقتی من رو همیشه می دید برای این که صدام کنه (که انگار دوست داشت باهام شوخی کنه)  با یه لحن خاصی ازم می‌پرسید گوشات کو؟ و من همیشه در جوابش گیج بودم که منظورش چیه تا این که اینقدر همیشه من رو به این اسم صدا زد تا بقیه بچه ها از اون به بعد گوشات کو صدا میزدن و خب از زمان قدیم هنوز روی من باقی مونده و این داستان ادامه داره …